انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری به پایان رسید و رئیس‌جمهور مستقر، مطابق با یک عرف و رویه در جمهوری اسلامی ایران موفق به کسب آرا اکثریت گردید و در دولت بعدی نیز به تشکیل کابینه خواهد پرداخت. بزرگ‌ترین پیروز این انتخابات مردمی هستند که بار دیگر در صحنه حاضر شده و قدرت و نجابت خود را نمایش داده و مصداق مردم‌سالاری واقعی را به جهانیان معرفی نمودند. اگر از برخی بداخلاقی‌های انتخاباتی و بعضاً قانون‌شکنی‌هایی که انجام شد، گذر کنیم باید این نکته را مدنظر قرار داد که علی‌رغم این‌که مخالفین آقای روحانی موفق به کسب اکثریت آرا و تشکیل دولت نشدند لیکن تحولی مهم و عمیق در گفتمان دولت مستقر ایجاد کردند. دولتی که کمتر به میان مردم می‌رفت و کمتر واقعیت را به صورت میدانی مشاهده می‌کرد، صحنه‌هایی از مردم را مشاهده کرد که شاید تصور آن را نیز نمی‌کرد. صحنه‌هایی در مجامعی که شخص آقای روحانی در آن حضور داشت و مطالباتی که به صورت مستقیم از ایشان درخواست می‌شد تا اجتماعات مردم در جلسات و مراسم نامزدهای رقیب و مطالباتی که جمعیت مردمی در این جلسات از رئیس‌جمهور آینده ایران اسلامی مطالبه می‌کرد. تحولی که باعث شد دولتمردانی که وعده ایجاد یک‌میلیون شغل توسط دیگر کاندیداها را به استهزا می‌گرفتند، خود را متعهد به ایجاد سالیانه 950 هزار شغل بدانند. آقایانی که سایت کارانه نامزد مخالف را مصداق خرید و فروش رأی برمی‌شمردند، خودشان سایتی را راه‌اندازی کرده و اعلام کنند که از بیکاران تا زمان کسب یک شغل مناسب، حمایت مالی خواهند کرد. نباید فراموش کرد که برخی از اعضا دولت کنونی، اصولاً ایجاد اشتغال را از وظایف دولت نمی‌دانستند و شاید اکنون نیز ندانند.